Zaterdag zijn we met enkelen van ons zeilteam Lieven een handje komen toesteken om zijn Optitus klaar te maken voor een mogelijks vrieskoude winter.
Een opmerkelijk beeld: de Optitus staat al op het land op zijn bok, enkel nog te bereiken met een lange ladder tegen de achtersteven met aan de voet twee paletten met daarop 4 paar schoenen netjes op een rij (het versleten paar is dat van mij).
Van het weer hebben we niet te klagen: geen druppel regen en ook geen ijzige wind. Prima weer dus om aan zee de buitenlucht te snuiven.
Wat is onze taak? Alles wat los zit of losgemaakt kan worden, moet overwinteren op een droge, warme plek, meestal op de zolder bij Lieven thuis. Teveel om op te noemen: zeilen, touwen, instrumenten, kussens, zeekaarten, … Lieven en Kristof spenderen nogal wat tijd aan het demonteren van de schroef en de helmstok, Robin en ikzelf doen eerder het eenvoudige werk.
Koffiepauze! Dubbel genieten: van de koffie én van de pauze. Driedubbel eigenlijk, want bij de koffie hoort ook een koekje. Wel, de koffie liet behoorlijk op zich wachten. Eerst wilde de fluitketel niet fluiten met een kombuis vol damp als gevolg, daarna wilde de koffie niet lopen. Zelfs leerlingen zijn niet zo tegendraads! Wie er uiteindelijk geproefd heeft of wie over een goed reukorgaan beschikt, weet ik niet maar in elk geval werd de koffie ondrinkbaar verklaard. De leidingen waren namelijk voordien met antivries gevuld …
Het duister was al geruime tijd ingetreden toen de ladders aan de ketting werden gelegd en de remorque aangekoppeld. In Roeselare werden we verwend door de vrouw des huizes met een overheerlijke spaghetti, begeleid door een al even gesmaakt Siciliaans wijntje. Meer moet dat niet zijn! Een perfecte afsluiter voor een werkdag die nooit zo heeft aangevoeld.
En ik was op tit tus.
Joost Desmet