Een mooie avond voor de laatste CherryRace van het seizoen:  rustig en helder weer, helaas slechts 1-2 Beaufort wind.  Een uitdaging om voldoende snelheid te halen met je schip!  Zoë en Laura hebben de dagen afgeteld voor een laatste race op de Optitus.  De voorbije maanden kregen ze de basis van het zeilen onder de knie, maar het is toch al een grote vakantie geleden dat ze nog voor het ruime sop kozen. Het wordt snel duidelijk dat ze hun knopen nog niet verleerd zijn:  platte knoop, rondtorn met 2 halve steken, mastworp met slipsteek en zekering, achtknoop… En deze keer wordt het een speciale editie:  we overnachten aan boord !
De schipper duikt in het koude zeewater om de pokken van de schroef te krabben.  Met een harde borstel scheert hij de baard van het onderwaterschip.  Met weinig wind kan dat het verschil maken.   Na het optuigen van de boot, vertrekken we met z’n allen naar de briefing: de wedstrijd wordt tussen 2 boeien gevaren. Die liggen slechts 1 zeemijl uit elkaar:  een korte afstand, want eind september wordt het al snel donker.

Om 18u15 stomen we richting zee, met afwisselend Laura en Zoë aan de helmstok. Ze genieten.  De sfeer zit goed !  Je merkt dat deze dames geroutineerd zijn:  fenders en meertouwen weghalen, het doorgelat grootzeil hijsen…  Dit gebeurt allemaal zonder commando.  Er staat een licht briesje, net genoeg om met de lichtweer genua N°1 door het water te snijden.

Net buiten de pieren, is er nog tijd om de basismanoeuvres te oefenen: overstag gaan, gijpen, … Hoe ging dat ook al weer?  Ondertussen kan dhr. Alleman het roer overnemen, en de commando’s oefenen.  Een goede oefening, want ondertussen volgt hij les op de Vlaamse Zeezeilschool: ‘KUSTVAART 1 – praktijk’.  Trouwens na de Cherryrace moet hij nog heel het weekend de zee op.  Dat wordt nog afzien!  De voorbije maanden volgde hij net als de leerlingen de initiatielessen op school.  Dat blijkt nu een mooie basis om verder te gaan.
19u00: tijd voor de startprocedure: “vijf minuten voor start”. De wedstrijdklok op de kaartplotter wordt afgedrukt.  We zijn met een 6-tal boten, en ja ook de de Beyan is van de partij.  Het belooft een spannende wedstrijd te worden. 3 minuten voor de start mogen de trage boten, waaronder de Optitus en Beyan, vertrekken. We genieten ervan even op kop te liggen (nu ja, tot die raceboten ons uiteindelijk inlopen, hé). We zeilen met de stroom mee, dus halen we nog wel 4 knopen.  Maar bij het keren aan de boei, moeten we tegen de stroom in zeilen. Dan halen we nog nauwelijks snelheid en de wind valt weg. Dhr. Boucneau stelt voor om de spinnaker bij te zetten!  Dit was nieuw.  Zo’n immens zeil aanslaan, vergt echter heel wat voorbereiding en kunde op het dek:  wat een spaghetti van touwen van alle diktes en kleuren.  Maar met de nodige instructies slagen Zoë en Laura hierin en kijk:  onze snelheid verdubbelt tot bijna 5 knopen !  We naderen de eindboei en moeten de spinnaker bergen.  Zo’n immens zeil hijsen ging vlot.  Maar 80m³ ultradun zeildoek terug in die zeilzak proppen, blijkt een hele klus. We gijpen en varen opnieuw met de stroming mee over de eindmeet.
Er wordt nog een 2de ronde gezeild :  dit keer tot aan de meetboei en dan meteen naar de vaargeul. Tussen de koppen van de 2 pieren, ligt onze eindmeet. Het startsein schalt door de boordradio:  nog 2 minuten voor de trage boten!  Op het juiste moment over de startlijn varen:  dat is lastig.  Zijn we te vroeg, dan moeten we de boei ronden en krijgen zo straftijd.  Zijn we te traag, dan verliezen we kostbare tijd. En stil liggen met een zeilboot is geen optie! We vertrekken goed op tijd voor deze laatste etappe. Het is rustig varen. De boordlichten worden aangezet.  De zon zakt in de zee. Het voelt idyllisch: aan bakboord van Optitus een zinkende zon, die een laatste gloed werpt op de rustig kabbelende zee.  Aan stuurboord schijnt een volle maan boven de skyline van Nieuwpoort over het water. En stil dat het hier is, ongelooflijk voor wie dit niet meer kent!  Even denken  Zoë en Laura eraan DJ te spelen met hun smartphone, maar als snel voelen ze dat dit niet past.  We nestelen ons op de gangboord en genieten van het tafereel.

Na de meetboei, zetten we koers richting de vaargeul, en persen nog amper 2,5 knopen snelheid uit onze spi. Ondertussen is het flink donker :  dit is opnieuw anders zeilen.  Zalig om zo de havengeul zeilend binnen te sluipen!  Eens we het dok van de zeilclub naderen, wordt het druk op het voordek en in de kuip :  zeilen strijken, plooien en bergen, schoten en vallen op hun plaats, zeilhuik opzetten, logboek invullen, fenders over boord binden… en ons klaar maken om af te meren.
Nadien gaat het richting clubhuis, want voor Zoë en Laura volgt nu de overhandiging van hun zeilcertificaten. Voor een ruim publiek van schippers, de Vlaamse zeezeilschool en geroutineerde zeilers, vertelt Dhr. Boucneau iets meer over ons zeilproject en de Burgerschool.  Hij kondigt aan dat we in 2016 met een nieuwe ploeg leerlingen starten.  Daarna volgt een woordje van de heer Van Audenrode, directeur van de Vlaamse Zeezeilschool. Hij overhandigt de certificaten. Symbolisch een mooi gebaar, want hij maakt Zoë en Laura duidelijk dat andere schippers hen wil meenemen tijdens de CherryRaces 2016!

En er volgt meer.  Optitus krijgt met zijn bemanning de trofee van deze CherryRace:  een echte fles Champagne!

Dit moeten we vieren! Tijd voor een goede maaltijd. Samen aan tafel tussen de andere schippers na zo’n wedstrijd: er worden ervaringen uitgewisseld, stoere verhalen verteld…  Schippers laten ons weten 100 % achter ons initiatief te staan.  Als we een handje kunnen toesteken…  Na de maaltijd zoeken we ons schip voor de ‘afterparty’.  Martijn, een volleerd zeiler, Alexander, de boordnavigator van de Optitus, en Romain een Franstalige Brusselaar, voegen zich bij het gezelschap. Even later komt nog een zeilinstructeur en een leerling van de Vlaamse Zeezeilschool bij ons aankloppen. Opnieuw worden er verhalen verteld, zeekaarten opgerold en pilots gecheckt.  Het gaat over aanmeren tegen de kaai langs de mediterrane kust, zeilen naar Harwich en Ipswich op de rivier Orwel…

Om 01u30 zijn de flessen leeg, en de pret voorbij.  We maken we ons klaar om onder de wol te kruipen. Zoë en Laura kiezen de kooien in de voorpiek. Dhr. Boucneau en dhr. Alleman liggen in het salon. Alexander kiest de loodskooi. Best smal, zo’n bed van 50 cm breed!  Martijn en Romain slapen op de Beyan. Moe, maar voldaan gaan de lichten om 02.00 uur uit.
De volgende ochtend is het vroeg dag :  dhr. Alleman en Alexander moet immers al om 8u op het appel zijn van de zeilschool.  Dhr. Boucneau blijft met de anderen aan boord voor een stevig ontbijt. Na een douche, schoon schip maken en een rondje kajakken rijden zij rond 11.00 uur naar Roeselare.

Vrijdag 8 mei 2015. Vandaag bereikt het zeilproject zijn ultieme doel: na het belsignaal om 16 uur vertrekken we met 3 leerlingen richting Nieuwpoort om deel te nemen aan de CherryRaces. Er volgt nog een snelle wissel binnen het team: Ana kon jammer genoeg niet mee, Shakhid neemt haar plaats in. Samen met Laura en Zoë halen we dhr. Boucneau op en rijden we naar de jachthaven. Omstreeks 17u30 arriveren we in Nieuwpoort. Veel tijd om te bekomen is er niet, want we zitten met een strak schema: om 18u00 volgt de briefing reeds voor de wedstrijd en het schip moet nog klaargemaakt worden!
Leuk nieuws trouwens: de vader van dhr. Boucneau beslist eveneens mee te varen in de CherryRace met de Beyan, een Pionier 930 uit 1979. Shakhid kon het niet laten om met zijn rubberbootje uit te varen en mocht hij kunnen, hij trok opnieuw zijn zwembroek aan, onze waterrat. Maar helaas is hier geen tijd voor! Hij moet meteen terug aan wal en meehelpen, want alle hulp is nodig! Eten zal tijdens de wedstrijd moeten gebeuren, iedereen wordt meteen aan het werk gezet: de genua wordtvastgemaakt, luchthappers geborgen, reddingsvesten vastgeknoopt, navigatieinstrumenten opgestart, motor gestart, grootzeil hijsklaar gemaakt, logboek ingevuld, kaartplotter ingesteld…

De lessen die aan het project vooraf gingen bewijzen hun nut: zonder die opleiding zou iedereen nusukkelen. De crew kent zijn job : dit zijn geen toeristen die eens een ‘toerke’ gaan tuffen. Nee, het is duidelijk: dit is een zeilteam aan het werk! De sfeer in de groep was super, en dat is noodzakelijk als je een wedstrijd wil varen.
Laura vergezelt dhr. Boucneau op de briefing. Nadien wordt iedereen op de hoogte gebracht: de wedstrijd wordt gevaren tussen 2 boeien. We zullen minder overstag hoeven te gaan. De wind wordt wel een groot vraagteken, want momenteel wordt het bijna windstil. Hoe dan ook: de Optitus en Beyan worden klaargestoomd en om 18u30 vertrekt de Optitus naar de startpositie. Dhr. Alleman heeft beslist om met de Beyan mee te varen. Hier is echter nog wat werk: het zeil moet nog vervangen worden, waardoor kostbare tijd verloren gaat. Het lijkt vrijwel onmogelijk om op tijd op de startpositie te geraken. Maar we geven de moed niet op: met dhr. Alleman aan het roer, kan dhr. J. Boucneau het schip verder klaarmaken terwijl we richting de startboei varen. We hebben geluk: de 6 andere racers wachten op ons.  Meteen wordt het aftelsein gegeven via de boordradio :  5 minuten voor START. De 7 deelnemers zijn ingedeeld in snellere en tragere boten :  de tragere boten krijgen 3 minuten voorsprong.   Op 3 minuten schiet Optitus meteen over de startlijn.  Beyan heeft het wat lastiger om de juiste koers te vinden, maar zet meteen de achtervolging in. De NO wind maakt het ons lastig: veel wind staat er niet en we geraken moeizaam vooruit. Maar dhr. J. Boucneau is optimistisch en verwacht nog wel meer wind. We zullen zien. Beyan volgt een iets andere koers in de hoop meer wind te vangen.  Optitus probeert meteen haar positie te handhaven binnen de wedstrijd. De Beyan geraakt achterop en Optitus loopt steeds verder uit. Maar dan gebeurt er iets vreemds: het lijkt erop dat de wedstrijd aan het stilvallen is. De wind lijkt volledig weg te vallen, de boten geraken niet meer vooruit. De keuze van dhr. J. Boucneau bleek plots toch nog de juiste te zijn: vanuit onze koers vangen we met de Beyan meer wind en halen we onze achterstand in. De spiegel van de Optitus is al terug goed zichtbaar en eventjes lijkt het erop dat we hen zullen inhalen. Maar een zeilwedstrijd wordt natuurlijk voor een groot stuk bepaald door de wetten van de natuur: er komt opnieuw een flinke bries opsteken, maar nu uit het zuidoosten. De wind is hier in enkele minuten tijd met 90° gedraaid! Enkel op een zeilboot besteed je hieraan zoveel aandacht. De vloot komt terug op gang en de volgende boei kom in het zicht. Beyan komt net te laat, om zijn voorrang op te eisen.  Ik had zo graag de stuurman op Optitus “BAKBOORD” toegeroepen, maar helaas. Wanneer we met een gijpmanoeuvre rond de boei zijn gedraaid, lijkt het alsof de wedstrijd zich in een andere niveau afspeelt. Plots hebben we te maken met 4 beaufort en halen we snelheden tot 7 knopen! We varen halve wind nu, wat betekent dat de boot erg schuin in het water hangt. Ik plaats mijn volle 80 kg dan maar meteen op de loefzijde, in de wetenschap dat de zeilen meer druk zetten, het schip nog sneller gaat. Op dat moment kruist Optitus ons, nadat ze al de volgende boei hadden gerond. Dit was mijn moment: we konden eventjes naar elkaar roepen, en ik kon nog net op tijd een stukje op film vastleggen. Iedereen op Optitus leek uiterst gefocust: Zoë aan het roer, Laura aan de winch, Shakhid in de hoge gangboord, dhr. L. Boucneau bezig met het verstellen van de schoot op de genuarail… Ze waren immers verwikkeld in een strijd met een 20 jaar jongere 40-voeter die hen al een uur een bootlengte voor was. De strijd om de derde positie was losgebarsten! Het was een nek-aan-nekrace en eventjes leek het erop dat het bij een 4e positie zou blijven, maar toen maakte het andere schip een stuurfout. Deze kans lieten ze niet liggen :  de zeilen werden continu optimaal getrimd tot op de kilgrens, de wind werd nauwlettend in de gaten gehouden. En ja, het lukte:  net op de valreep stoof Optitus tussen de havenhoofden (aankomstlijn) op een mooie derde positie binnen!
is uitgeschakeld in je browser.