Her en der steken de paasbloemen hun kop boven de grond. In de tuinen en in grasbermen fleuren krokussen in alle kleuren onze dag op. Vogeltjes van allerlei pluimage fladderen vrij en onbezorgd heen en weer, mijn voerderhuisje ongemoeid latend. Nog maar februari en toch lijkt het buiten precies lente.
En de zeilende mens? Die ontwaakt uit zijn winterslaap. Een gouden tip voor volgend zeiljaar: zoals elke sportclub met naam en faam – na onze nominatie voor het Sportgala van Roeselare zijn we dat nu toch ook – een winterstage inlassen in een of ander warm resort aan de Middellandse Zee, Portofino bijvoorbeeld.
Hoe dan ook, we zijn nog maar pas uit het ei en we moeten al vliegen. Daar zorgt stichter en bezieler Lieven wel voor. Zeilen controleren voor eventuele herstellingen, een les schiemanswerk, bezoek aan de Belgian Boat Show en tenslotte een huldiging op het schoon verdiep van ’t stad (Roeselare voor alle duidelijkheid), dat kan al tellen als opwarmertje.
Op een voor velen op zaterdag ontiegelijk vroeg uur – om ons niet helemaal belachelijk te maken verzwijg ik het precieze uur – vertrekken acht leden en begeleiders naar de Expo van Gent voor een bezoek aan de Belgian Boat Show. Daar ter plaatse sluit onze nieuwe aanwinst, zeilinstructeur Cedric, zich bij ons aan. Doel van ons bezoek: ons voorstellen aan enkele sponsors, voor het eerst in onze (marine?) blauwe hoodies, onze kennis van de zeilterminologie aanscherpen bij de gepresenteerde boten en natuurlijk om ons te vergapen aan al dat moois.
Lieven is een meester in het verzorgen van relaties en door zijn bemiddeling krijgen we allen van VAREN, het vaktijdschrift voor zeilers bij uitstek, een nieuw blauw petje dat perfect accordeert met onze nieuwe hoodies. Op de beurs zijn we nu “man met de pet” en “vrouw met de pet”. Ook wij vinden gendergelijkheid belangrijk!
Bij een boekenstandje kon je voor een prikje boeken kopen: 1 cent per gram. Cedric en Kristof vonden al snel een boek voor specialisten. Ook ik wilde mij niet onbetuigd laten, deze keer niet geremd door mijn vrouw die mij meestal op de valreep behoedt voor dwaze en onbezonnen waardeloze aankopen, en koos een licht exemplaar met een al even lichte titel “leren zeilen”. Ik had al een halve euro klaar en dacht nog wat wisselgeld terug te krijgen. “Twee euro” klonk het bij de Hollandse verkoper. Heel gênant, ik moest nog snel op zoek naar meer. Afzetters, dacht ik. Bleek dat ik bij een snelle schatting een nulletje gemist had. En dat voor iemand die in een ver verleden nog wiskunde aangeleerd heeft! Opnieuw rode kaken.
Uiteraard waren er ook nog boten. Veel zelfs. En toch bleven we een beetje op onze honger zitten. Heel veel motorengeweld, slechts een handvol zeiljachten. En dan noch zonder masten en zeilen! Dat is precies een kip zonder kop. Maar het moet gezegd, wat er stond was fraai. Ons groepje nestelde zich in de luxueuze kajuit van een Domani S30 waar we een gezellige babbel hadden met de Belgische bouwer Michel Goddaert. Wij vol bewondering voor zijn ontwerp, hij met veel respect voor ons zeilproject. Een volledig Belgische zeilboot met een elektrische motor. Dus, Anuna De Wever, volledig klimaatneutraal!
[image src=”2019/02/BBS_2019-15.jpg” width=”400″ align=”center” frame=”style4″]
En wat hebben we geleerd? In mijn geval de nummerplaat van mijn auto. Om van de parking af te raken, moet eerst een vignetje uitgeprint worden in zo’n automatische betaalterminal. Al snel werd gevraagd om de nummerplaat in te geven en geen van beide chauffeurs bleek die te kennen (ik was dus gelukkig niet alleen). Toen dat probleempje na een korte wandeling opgelost was, kon ik zelfs met leesbril amper zien wat op het scherm stond – het mooie lentezonnetje verwijt ik niets – en met mijn dikke vingers duwde ik nog eens het verkeerde nummer in. Het zal je misschien verbazen, maar we zijn toch kunnen vertrekken. Dit voorval bewijst nog maar eens hoezeer een man van zijn vrouw (mijn copiloot) afhankelijk is. Ik spreek hier in naam van mezelf, vooraleer ik heel de mannenwereld op mijn dak krijg!
Wie met een zeilboot een trip maakt, is afhankelijk van de weerelementen en de stromingen. Daarom is het heel moeilijk om een strikt schema te volgen. Waar en vooral wanneer zijn dan heel rekbare begrippen. Wat ik hier heel bizar vind, is dat dit blijkbaar bij onze meest ervaren schipper Lieven ook werkt op het land. Ik had mijn vrouwtje beloofd om rond 13.00 uur thuis te zijn, net op tijd om de voeten onder tafel te schuiven. Ik heb alleen moeten eten!
Voor alle duidelijkheid, het is allemaal wel goed gekomen!
Na elke grijze wolk zit blauwe lucht.
Joost Desmet
Likes:21