Wat een verheugende vaststelling: in de Vlaamse Yachthaven van Nieuwpoort is de zeilploeg van de Burgerschool een begrip geworden!
Met zeven waren we afgereisd naar Nieuwpoort om deel te nemen aan de tweede Cherry Race, een wedstrijdje onder clubleden. Na een snelle hap, veel tijd is er nooit na de laatste schoolbel en het begin van de race, werden we verdeeld in twee teams: 4 man – 3 man en één vrouw eigenlijk – op de Optitus en 3 man op de Da Capo. Met dat plan trokken we naar de briefing waar het parcours bekend gemaakt wordt. Cedric en Sam – nee, niet die Sam maar onze Samuel – werden als meer ervaren teamleden al snel ingeschreven op de Windglider, een toch wel competitieve deelnemer. In zo’n race worden kleine afstanden afgelegd maar er moeten ook veel manoeuvres uitgevoerd worden. Wie geen mal figuur wil slaan, kan dan wel wat ervaren zeilers gebruiken. De deal was nog maar net rond toen Lieven opnieuw werd aangesproken om nog een bemanning af te leveren. Helaas waren al onze leden reeds onder dek (dak). Straks moeten we nog geld vragen om mee te mogen!
[image src=”2019/05/2019_Cherry2-38.jpg” width=”400″ align=”center” frame=”style4″]Robin en ikzelf monsterden aan op de Da Capo en vervoegden daar schipper Bert en collega Pieter. Zijn kajuitzeiljacht lag maar enkele meters verder maar, je kan het al raden, zonder bemanning.
Bert was zoals gewoonlijk goed voorbereid en we konden als eerste het ruime sop kiezen richting drie gele boeien, de afgesproken startplaats. De laatsten zullen de eersten zijn, wel bij ons was het net andersom. Dat zal niet aan de schippers gelegen hebben – zij maakten veel indruk op ons – en maar een klein beetje aan Robin en mij. Toegegeven, het overstag gaan en het gijpen hadden we toch wat vlotter moeten kunnen. Maar laat mij andere verzachtende omstandigheden inroepen. De Da Capo is een prachtige boot, misschien wel de mooiste van de race, maar het is een cruiser en geen wedstrijdboot. Hij ligt heel stabiel op het water en is zeer luxueus. Dat betekent wel veel extra gewicht en dat gaat een beetje ten koste van de snelheid. Bovendien is Bert terecht heel voorzichtig. Als je 6 zeiljachten op een zakdoek rond een boei ziet draaien om in een gunstige startpositie te liggen, dan houd je wel even de adem in. De Da Capo houdt zich dan wijselijk wat op de achtergrond.
[image src=”2019/05/2019_Cherry2-43.jpg” width=”400″ align=”center” frame=”style4″]Start. Heerlijk om zoveel zeilboten zo dicht bij elkaar te zien varen. Impressionant was ook het moment waarbij de NiNix ons na het ronden van een boei rakelings kruiste. De uitgestrekte hand van Pieter werd maar nipt gemist door een bemanningslid van de NiNix!
Bij de herstart waren we goed weg en konden we onze positie nagenoeg aanhouden. Bij invallende duisternis werd het snel frisser en werd besloten om binnen te varen. Eenmaal aangemeerd begint het gebruikelijke werk: touwen opschieten, zeilen netjes vouwen, zeewater afspuiten van de romp, de huik over de zeilen trekken, … De rits van die huik was trouwens op twee plaatsen losgescheurd en moest genaaid worden. Bert, blijkbaar van alle markten thuis, beweerde dat de volgende dag zelf te klaren. Volgende keer (als ik nog mee mag) ga ik zeker op inspectie!
Joost
Likes:23
