Vrijdag 8 mei 2015. Vandaag bereikt het zeilproject zijn ultieme doel: na het belsignaal om 16 uur vertrekken we met 3 leerlingen richting Nieuwpoort om deel te nemen aan de CherryRaces. Er volgt nog een snelle wissel binnen het team: Ana kon jammer genoeg niet mee, Shakhid neemt haar plaats in. Samen met Laura en Zoë halen we dhr. Boucneau op en rijden we naar de jachthaven. Omstreeks 17u30 arriveren we in Nieuwpoort. Veel tijd om te bekomen is er niet, want we zitten met een strak schema: om 18u00 volgt de briefing reeds voor de wedstrijd en het schip moet nog klaargemaakt worden!
Leuk nieuws trouwens: de vader van dhr. Boucneau beslist eveneens mee te varen in de CherryRace met de Beyan, een Pionier 930 uit 1979. Shakhid kon het niet laten om met zijn rubberbootje uit te varen en mocht hij kunnen, hij trok opnieuw zijn zwembroek aan, onze waterrat. Maar helaas is hier geen tijd voor! Hij moet meteen terug aan wal en meehelpen, want alle hulp is nodig! Eten zal tijdens de wedstrijd moeten gebeuren, iedereen wordt meteen aan het werk gezet: de genua wordtvastgemaakt, luchthappers geborgen, reddingsvesten vastgeknoopt, navigatieinstrumenten opgestart, motor gestart, grootzeil hijsklaar gemaakt, logboek ingevuld, kaartplotter ingesteld…

De lessen die aan het project vooraf gingen bewijzen hun nut: zonder die opleiding zou iedereen nusukkelen. De crew kent zijn job : dit zijn geen toeristen die eens een ‘toerke’ gaan tuffen. Nee, het is duidelijk: dit is een zeilteam aan het werk! De sfeer in de groep was super, en dat is noodzakelijk als je een wedstrijd wil varen.
Laura vergezelt dhr. Boucneau op de briefing. Nadien wordt iedereen op de hoogte gebracht: de wedstrijd wordt gevaren tussen 2 boeien. We zullen minder overstag hoeven te gaan. De wind wordt wel een groot vraagteken, want momenteel wordt het bijna windstil. Hoe dan ook: de Optitus en Beyan worden klaargestoomd en om 18u30 vertrekt de Optitus naar de startpositie. Dhr. Alleman heeft beslist om met de Beyan mee te varen. Hier is echter nog wat werk: het zeil moet nog vervangen worden, waardoor kostbare tijd verloren gaat. Het lijkt vrijwel onmogelijk om op tijd op de startpositie te geraken. Maar we geven de moed niet op: met dhr. Alleman aan het roer, kan dhr. J. Boucneau het schip verder klaarmaken terwijl we richting de startboei varen. We hebben geluk: de 6 andere racers wachten op ons.  Meteen wordt het aftelsein gegeven via de boordradio :  5 minuten voor START. De 7 deelnemers zijn ingedeeld in snellere en tragere boten :  de tragere boten krijgen 3 minuten voorsprong.   Op 3 minuten schiet Optitus meteen over de startlijn.  Beyan heeft het wat lastiger om de juiste koers te vinden, maar zet meteen de achtervolging in. De NO wind maakt het ons lastig: veel wind staat er niet en we geraken moeizaam vooruit. Maar dhr. J. Boucneau is optimistisch en verwacht nog wel meer wind. We zullen zien. Beyan volgt een iets andere koers in de hoop meer wind te vangen.  Optitus probeert meteen haar positie te handhaven binnen de wedstrijd. De Beyan geraakt achterop en Optitus loopt steeds verder uit. Maar dan gebeurt er iets vreemds: het lijkt erop dat de wedstrijd aan het stilvallen is. De wind lijkt volledig weg te vallen, de boten geraken niet meer vooruit. De keuze van dhr. J. Boucneau bleek plots toch nog de juiste te zijn: vanuit onze koers vangen we met de Beyan meer wind en halen we onze achterstand in. De spiegel van de Optitus is al terug goed zichtbaar en eventjes lijkt het erop dat we hen zullen inhalen. Maar een zeilwedstrijd wordt natuurlijk voor een groot stuk bepaald door de wetten van de natuur: er komt opnieuw een flinke bries opsteken, maar nu uit het zuidoosten. De wind is hier in enkele minuten tijd met 90° gedraaid! Enkel op een zeilboot besteed je hieraan zoveel aandacht. De vloot komt terug op gang en de volgende boei kom in het zicht. Beyan komt net te laat, om zijn voorrang op te eisen.  Ik had zo graag de stuurman op Optitus “BAKBOORD” toegeroepen, maar helaas. Wanneer we met een gijpmanoeuvre rond de boei zijn gedraaid, lijkt het alsof de wedstrijd zich in een andere niveau afspeelt. Plots hebben we te maken met 4 beaufort en halen we snelheden tot 7 knopen! We varen halve wind nu, wat betekent dat de boot erg schuin in het water hangt. Ik plaats mijn volle 80 kg dan maar meteen op de loefzijde, in de wetenschap dat de zeilen meer druk zetten, het schip nog sneller gaat. Op dat moment kruist Optitus ons, nadat ze al de volgende boei hadden gerond. Dit was mijn moment: we konden eventjes naar elkaar roepen, en ik kon nog net op tijd een stukje op film vastleggen. Iedereen op Optitus leek uiterst gefocust: Zoë aan het roer, Laura aan de winch, Shakhid in de hoge gangboord, dhr. L. Boucneau bezig met het verstellen van de schoot op de genuarail… Ze waren immers verwikkeld in een strijd met een 20 jaar jongere 40-voeter die hen al een uur een bootlengte voor was. De strijd om de derde positie was losgebarsten! Het was een nek-aan-nekrace en eventjes leek het erop dat het bij een 4e positie zou blijven, maar toen maakte het andere schip een stuurfout. Deze kans lieten ze niet liggen :  de zeilen werden continu optimaal getrimd tot op de kilgrens, de wind werd nauwlettend in de gaten gehouden. En ja, het lukte:  net op de valreep stoof Optitus tussen de havenhoofden (aankomstlijn) op een mooie derde positie binnen!
is uitgeschakeld in je browser.