Noodsignalen op zee

Pssssssjieuw… daar gaat de eerste vuurpijl. Recht omhoog, daarna langzaam neerdwarrelend tot vlak bij een groepje bomen rond een poel. De omgeving kleurt er mooi rood en overal hangt een mysterieuze walm.

Pssssssjieuw… ook de tweede schiet weg. Nog hoger en gedreven door de wind vliegt hij de andere kant op om slechts heel langzaam uit te doven in de verte. Zo’n vuurpijl legt in enkele seconden tijd toch wel een behoorlijke afstand af. Bij het volgen van die lichtgevende gloed van hoop konden we tegelijk een prachtige sterrenhemel waarnemen.

[fancy_header type=”style2″ letter_in_animation=”1″]De vuurpijlen schieten 300 m hoog, en branden daarna 40 seconden met een lichtsterkte van 30 000 cd (candle power). Ze zijn zichtbaar tot 30 zeemijl. (56km)[/fancy_header]

Na enkele weken te moeten wachten op de nodige vergunning, kreeg ons zeilteam de unieke kans om noodsignalen uit te testen die als laatste redmiddel kunnen ingezet worden op zee. Deze activiteit kadert in een lessenreeks waarvan Les 7: veiligheid en preventie op een zeilschip. Om de theorie in de praktijk te testen werden rookpotten, handtakels en vuurpijlen ontstoken. Ter gelegenheid nam Pieterjan zijn ex-brandweerwagen van stal om het team richting Handzame te sturen, naar het afgelegen terrein bij boer Karel.

[image src=”2018/12/Noodsignalen2018-11.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style4″]

Deze uitzonderlijke gelegenheid spreekt blijkbaar jong en oud aan. Anik en Kristof lieten zich niet pramen en ook zoon Francis liet zich niet onbetuigd. Overal hing rook met vooral roodgekleurde dampen. Laure voelde zich zoals gewoonlijk als een vis in het water – aan wal deze keer – en stond bijna te dansen middenin een rookgordijn. Paulina, met de veiligheidsbril op het voorhoofd, draaide zich op vraag van een domme fotograaf in de wind (nooit doen !), de fakkel te hoog in de handgreep waardoor haar handschoenen na enige tijd heel warm werden. Robin zag zijn exemplaar snel korter worden, werd ongerust en wilde er zo rap mogelijk vanaf. Enfin, veel ambiance! En gelukkig bleef de EHBO-kit onaangeroerd

[fancy_header type=”style2″ letter_in_animation=”1″]De handtakels hadden een lichtsterkte van 10 000 tot 15 000 cd (candle power), gedurende 60 seconden en zijn zichtbaar tot 15 zeemijl (28km).[/fancy_header] [image src=”2018/12/Noodsignalen2018-58.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style4″]

Met dank aan de gemeente Kortemark en boer Karel om deze activiteit mogelijk te maken.

Dhr. Joost Desmet

Winterberging Optitus

Zaterdag zijn we met enkelen van ons zeilteam Lieven een handje komen toesteken om zijn Optitus klaar te maken voor een mogelijks vrieskoude winter.

Een opmerkelijk beeld: de Optitus staat al op het land op zijn bok, enkel nog te bereiken met een lange ladder tegen de achtersteven met aan de voet twee paletten met daarop 4 paar schoenen netjes op een rij (het versleten paar is dat van mij).

Van het weer hebben we niet te klagen: geen druppel regen en ook geen ijzige wind. Prima weer dus om aan zee de buitenlucht te snuiven.

Wat is onze taak? Alles wat los zit of losgemaakt kan worden, moet overwinteren op een droge, warme plek, meestal op de zolder bij Lieven thuis. Teveel om op te noemen: zeilen, touwen, instrumenten, kussens, zeekaarten, …  Lieven en Kristof spenderen nogal wat tijd aan het demonteren van de schroef en de helmstok, Robin en ikzelf doen eerder het eenvoudige werk.

Koffiepauze! Dubbel genieten: van de koffie én van de pauze. Driedubbel eigenlijk, want bij de koffie hoort ook een koekje. Wel, de koffie liet behoorlijk op zich wachten. Eerst wilde de fluitketel niet fluiten met een kombuis vol damp als gevolg, daarna wilde de koffie niet lopen. Zelfs leerlingen zijn niet zo tegendraads! Wie er uiteindelijk geproefd heeft of wie over een goed reukorgaan beschikt, weet ik niet maar in elk geval werd de koffie ondrinkbaar verklaard. De leidingen waren namelijk voordien met antivries gevuld …

Het duister was al geruime tijd ingetreden toen de ladders aan de ketting werden gelegd en de remorque aangekoppeld. In Roeselare werden we verwend door de vrouw des huizes met een overheerlijke spaghetti, begeleid door een al even gesmaakt Siciliaans wijntje. Meer moet dat niet zijn! Een perfecte afsluiter voor een werkdag die nooit zo heeft aangevoeld.

En ik was op tit tus.

Joost Desmet

Zeilproject erkend als schoolsport

Leuk nieuws! Ons zeilproject komt in aanmerking voor schoolsport! Aangezien zeilen een sportactiviteit is die voorkomt op de limitatieve lijst van door Sport Vlaanderen erkende sporttakken en de voorwaarden voldaan zijn om als schoolsport aanzien te worden, kunnen leerlingen die deelnemen aan de door de Burgerschool georganiseerde zeilcursussen en hiervoor een afzonderlijk inschrijvingsgeld betalen een CM-tegemoetkoming van 15,00 euro per kalenderjaar aanvragen.

Leden van het zeilteam die lid zijn van CM en die voor 2018 nog geen sportvoordeel genoten mogen dus het aanvraagformulier bij ons binnenbrengen.