[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Wat voorafging[/fancy_header]
Lieven had mij weten te overtuigen om mee te varen. Het kwam mij wat ongelegen, want net terug van een lange, verre reis, maar zeilen naar Zeeland wordt echt chill: rustig genieten van het voorbijglijdende landschap, tijd om te zonnen of een boek te lezen, uren zalig nietsdoen. Groot was mijn verbazing toen ik bij thuiskomst vernam dat ik mijn koffer mocht pakken voor een tocht naar Engeland. Veel ervaring heb ik niet, maar toch wist ik dat dit een heel ander zeiltochtje zou worden. Waarmee is aangetoond: Lieven – en bij uitbreiding alle zeilers – draaien met de wind.
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Woensdag, 15 augustus[/fancy_header] Om 8.30 uur- niet eens zo vroeg zal later blijken – vertrekken we uit Nieuwpoort om te profiteren van een gunstige stroming. Schipper Lieven van de Optitus neemt alleen groentjes mee aan boord: Anik en Pieter, en ikzelf. Op de Beyan van Jan schepen Kristof – met al wat vaarbewijzen op zak- en zijn vrouw Veronique in. Eenmaal op zee is de wind behoorlijk krachtig met redelijke golven tot gevolg. Vooral Kristof en Anik zijn bij aankomst in het Franse Gravelines maar wat blij weer vaste grond onder de voeten te voelen. Onderweg konden we vaststellen dat onze verguisde Belgische kust toch vele keren mooier is dan de omgeving van Dunkerque. Hoewel het bijna voortdurend bewolkt was, hadden Pieter en ikzelf al een roze velletje gekregen.
Eerst wat op onze positieven komen met een drankje en een knabbeltje. Daarna volgt de Tour de Gravelines: Jan speelt onze gids en laat ons alle hoekjes van deze bebloemde Vauban-stad zien.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-10.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-6.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Daarna kunnen de koks Veronique en Pieter tonen wat ze in hun mars hebben. Wat zij met zo’n beperkte middelen in zo’n kleine ruimte in een mum van tijd klaarspelen, verdient alle respect. Wat eten betreft, zitten we voor volgende dagen goed. Een geruststellende gedachte.
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Donderdag, 16 augustus[/fancy_header] Voor dag en dauw begint onze overtocht naar Engeland. Gravelines ’s éveille als de Beyan en wat later ook de Optitus haast geruisloos de haven uitvaren. Geen deining op het water, geen wolken aan de hemel. Dit wordt een makkie… dachten we.
Na een oefening in het vervangen van het voorzeil – zeer nuttig zal al snel blijken – kiest ook de Optitus het ruime sop. Bij een rood kleurend opkomend zonnetje zien we de Franse kust kleiner en kleiner worden.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-14.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Al gauw wakkert de wind aan tot 5 Beaufort. Beide zeiljachten klieven door het water en gaan goed schuin. Wat een ervaring!
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-19.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Iets voorbij de “snelweg” – de vaarroute voor de talrijke vrachtschepen – wordt de wind bij momenten zo krachtig dat Lieven beslist om een kleiner voorzeil te zetten. Even later wordt ook het grootzeil gereefd om minder helling te maken. Ondertussen is onze voordekker anik kletsnat van de overslaande golven. Spannend!
Beide jachten komen ongeveer gelijktijdig de haven van Ramsgate binnen. Het aanmeren gaat perfect ondanks een vervelende zijwind. Dit dankzij de uitgebreide briefing vooraf van onze bezorgde zeerot.
De overtocht is in een recordtijd afgewerkt: vijf en een half uur! Zelfs Jan, met ontelbare oversteken op zijn actief, heeft dit nog nooit gekund. Tijd voor koffie en een namiddag in Ramsgate. ’s Avonds bezoeken we de Royal Temple Yacht Club, reeds gesticht in Londen in 1857. Hier voelen wij ons bij een lekkere pint bier al echte zeelui. Nog niet zo lang geleden moest je hier door een lid van de club voorgesteld worden om binnen te mogen.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-37.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Zaterdag, 18 augustus[/fancy_header] Na een dagje aan wal waarbij we het vroegere eiland Thanet met lieflijke badplaatsjes als Broadstairs en Margate doorkruist hebben, zeilen we vandaag naar Dover. Een pittig tochtje dat aan de ribben plakt.
Het is al langer geweten dat de Britten rare snuiters zijn, maar wat dan gezegd van het Britse weer. Zo onvoorspelbaar.
We varen uit – zoals altijd met de Beyan als eerste – op vlak water en met amper 10 knopen. Na onze woelige overtocht lijkt dit ook eens leuk. Terwijl we tussen de Goodwin Sands (zandbanken) varen, is er op de Optitus tijd voor een soepje. De kommetjes zijn amper geborgen als de wind komt opsteken. Lieven beslist al snel om de genua te vervangen door een kleinere fok. Anik en Pieter zijn de slachtoffers van dienst en moeten aan het werk helemaal vooraan aan de preekstoel. Tijd voor een schietgebedje en het moment voor een plaagstoot. Lieven zet de gashendel open en de voorsteven duikt herhaaldelijk diep in de golven en bezorgt onze werkmieren een koude douche.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-93.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-89.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Met zijn allen in de kuip genieten we even later in stilte van de krachtmeting met moeder natuur. Nog even de stroming in de havenmond trotseren en we kunnen opgelucht ademhalen. Kristof houdt de Beyan maar met moeite op koers, niet zo simpel met metershoge golven en pieken tot 7 Beaufort. De westelijke haventoegang leek toch plots zo smal. Een fantastische ervaring, maar toch blij dat we terug aan wal zijn.
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Zondag, 19 augustus[/fancy_header] Volgens het scheppingsverhaal de zevende dag en dan mag er niet gewerkt worden. Vermits zeilen de voorbije dagen veel weg had van hard labeur, werd beslist om niet te varen. Dat de wind nogal fel tekeer ging met pieken tot 7 à 8 Beaufort, zal ook wel meegespeeld hebben.
Onvoorzien komt er vandaag een rustdag. Jan neemt ons op sleeptouw naar de White Cliffs of Dover (hoogste punt 710m!) tot aan de South Foreland Lighthouse.
In deze vuurtoren vinden we een gezellig ouderwets kamertje waar we kunnen genieten van thee en diverse gebakjes.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-124.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-129.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Daarna snel terug naar Dover in de hoop nog een winkeltje open te vinden. Even waren we vergeten dat op zondag de winkels sluiten. Dan maar vegetarisch eten. Opnieuw, want dit overkwam ons ook al op de eerste dag. Ook in Frankrijk is de 15de augustus een feestdag. Het mag nog eens gezegd: onze koks Veronique en Pieter kunnen heel creatief met voedsel omspringen!
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Maandag, 20 augustus[/fancy_header] Het is nog half donker als we onze verwaaide kop uit de kajuit steken en halen opgelucht adem: geen mist zoals een beetje gevreesd en nauwelijks wind. We kunnen varen!
Het beloofd een kalme tocht te worden en deze keer is het dat ook. Alleen, wat er gisteren teveel was, is er nu te weinig: wind!
Lieven, die er duidelijk niet van houdt om te luilakken op een boot, beslist om onder spinnaker te varen. Alle voorbereidingen worden getroffen maar helemaal op het laatste loopt het mis. De top van het zeil komt los en de spi valt naar beneden. Vermits niemand van ons in de mast wil bengelen, wordt alles weer ingepakt en varen we op motor naar Nieuwpoort. Na enige tijd moeten we heimelijk toegeven dat we eigenlijk het ruige weer van een paar dagen geleden verkiezen. Dat was pas zeilen! Op de Beyan werd de tijd gedood met het spotten van vogels (Jan bleek een ware kenner op dat gebied), het tracken van de Optitus (altijd leuk die moderne speeltjes) en Kristof mocht zelf eens zijn koers plotten en sturen door de nauwe Zuydcoote pas (steeds onder het alziende oog van zijn mentor, die dit jaar maar liefst 5O jaar zeilervaring achter de rug heeft).
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-156.jpg” width=”400″ align=”center” frame=”style3″][image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-170.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Plots toch actie: Lieven duikt bijna in het water om een reddingsboei uit het water te vissen. Onze trofee blijkt een stevig exemplaar te zijn van de Britse oorlogsbodem HMS Diamond.
De Beyan, die iets langer op zeil probeerde te varen, komt deze keer iets later binnen (OPM Kristof: Dat Jan ondertussen van zijn koers afweek omdat hij nog hoopte een Makreel te vissen, speelde ook wel mee. Helaas moet de gespotte school ons net voorbij zijn gezwommen. En ja, Kristof verloor ook wel even het noorden toen een mysterieuze verschijning in de verte opdook).
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-163.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″][image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-162.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Eerst iets drinken in het clubhuis maakt de volgende opdracht iets lichter: het schoonmaken van beide boten. Het is al donker als de klus geklaard is. Anik bleek daarbij verborgen talenten te hebben en waagde zich in de mast van de Optitus.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-181.jpg” height=”600″ align=”center” frame=”style3″] Tijd voor afscheid. Een boeiende en sportieve ervaring rijker! En bijna een week samengeleefd op ongeveer 4 m2. Ze hebben mij niet overboord gegooid. Dus…
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-13.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”round-img”] Joost Desmet
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Woensdag, 15 augustus[/fancy_header] Om 8.30 uur- niet eens zo vroeg zal later blijken – vertrekken we uit Nieuwpoort om te profiteren van een gunstige stroming. Schipper Lieven van de Optitus neemt alleen groentjes mee aan boord: Anik en Pieter, en ikzelf. Op de Beyan van Jan schepen Kristof – met al wat vaarbewijzen op zak- en zijn vrouw Veronique in. Eenmaal op zee is de wind behoorlijk krachtig met redelijke golven tot gevolg. Vooral Kristof en Anik zijn bij aankomst in het Franse Gravelines maar wat blij weer vaste grond onder de voeten te voelen. Onderweg konden we vaststellen dat onze verguisde Belgische kust toch vele keren mooier is dan de omgeving van Dunkerque. Hoewel het bijna voortdurend bewolkt was, hadden Pieter en ikzelf al een roze velletje gekregen.
Eerst wat op onze positieven komen met een drankje en een knabbeltje. Daarna volgt de Tour de Gravelines: Jan speelt onze gids en laat ons alle hoekjes van deze bebloemde Vauban-stad zien.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-10.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-6.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Daarna kunnen de koks Veronique en Pieter tonen wat ze in hun mars hebben. Wat zij met zo’n beperkte middelen in zo’n kleine ruimte in een mum van tijd klaarspelen, verdient alle respect. Wat eten betreft, zitten we voor volgende dagen goed. Een geruststellende gedachte.
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Donderdag, 16 augustus[/fancy_header] Voor dag en dauw begint onze overtocht naar Engeland. Gravelines ’s éveille als de Beyan en wat later ook de Optitus haast geruisloos de haven uitvaren. Geen deining op het water, geen wolken aan de hemel. Dit wordt een makkie… dachten we.
Na een oefening in het vervangen van het voorzeil – zeer nuttig zal al snel blijken – kiest ook de Optitus het ruime sop. Bij een rood kleurend opkomend zonnetje zien we de Franse kust kleiner en kleiner worden.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-14.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Al gauw wakkert de wind aan tot 5 Beaufort. Beide zeiljachten klieven door het water en gaan goed schuin. Wat een ervaring!
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-19.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Iets voorbij de “snelweg” – de vaarroute voor de talrijke vrachtschepen – wordt de wind bij momenten zo krachtig dat Lieven beslist om een kleiner voorzeil te zetten. Even later wordt ook het grootzeil gereefd om minder helling te maken. Ondertussen is onze voordekker anik kletsnat van de overslaande golven. Spannend!
Beide jachten komen ongeveer gelijktijdig de haven van Ramsgate binnen. Het aanmeren gaat perfect ondanks een vervelende zijwind. Dit dankzij de uitgebreide briefing vooraf van onze bezorgde zeerot.
De overtocht is in een recordtijd afgewerkt: vijf en een half uur! Zelfs Jan, met ontelbare oversteken op zijn actief, heeft dit nog nooit gekund. Tijd voor koffie en een namiddag in Ramsgate. ’s Avonds bezoeken we de Royal Temple Yacht Club, reeds gesticht in Londen in 1857. Hier voelen wij ons bij een lekkere pint bier al echte zeelui. Nog niet zo lang geleden moest je hier door een lid van de club voorgesteld worden om binnen te mogen.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-37.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Zaterdag, 18 augustus[/fancy_header] Na een dagje aan wal waarbij we het vroegere eiland Thanet met lieflijke badplaatsjes als Broadstairs en Margate doorkruist hebben, zeilen we vandaag naar Dover. Een pittig tochtje dat aan de ribben plakt.
Het is al langer geweten dat de Britten rare snuiters zijn, maar wat dan gezegd van het Britse weer. Zo onvoorspelbaar.
We varen uit – zoals altijd met de Beyan als eerste – op vlak water en met amper 10 knopen. Na onze woelige overtocht lijkt dit ook eens leuk. Terwijl we tussen de Goodwin Sands (zandbanken) varen, is er op de Optitus tijd voor een soepje. De kommetjes zijn amper geborgen als de wind komt opsteken. Lieven beslist al snel om de genua te vervangen door een kleinere fok. Anik en Pieter zijn de slachtoffers van dienst en moeten aan het werk helemaal vooraan aan de preekstoel. Tijd voor een schietgebedje en het moment voor een plaagstoot. Lieven zet de gashendel open en de voorsteven duikt herhaaldelijk diep in de golven en bezorgt onze werkmieren een koude douche.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-93.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-89.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Met zijn allen in de kuip genieten we even later in stilte van de krachtmeting met moeder natuur. Nog even de stroming in de havenmond trotseren en we kunnen opgelucht ademhalen. Kristof houdt de Beyan maar met moeite op koers, niet zo simpel met metershoge golven en pieken tot 7 Beaufort. De westelijke haventoegang leek toch plots zo smal. Een fantastische ervaring, maar toch blij dat we terug aan wal zijn.
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Zondag, 19 augustus[/fancy_header] Volgens het scheppingsverhaal de zevende dag en dan mag er niet gewerkt worden. Vermits zeilen de voorbije dagen veel weg had van hard labeur, werd beslist om niet te varen. Dat de wind nogal fel tekeer ging met pieken tot 7 à 8 Beaufort, zal ook wel meegespeeld hebben.
Onvoorzien komt er vandaag een rustdag. Jan neemt ons op sleeptouw naar de White Cliffs of Dover (hoogste punt 710m!) tot aan de South Foreland Lighthouse.
In deze vuurtoren vinden we een gezellig ouderwets kamertje waar we kunnen genieten van thee en diverse gebakjes.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-124.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] [image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-129.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Daarna snel terug naar Dover in de hoop nog een winkeltje open te vinden. Even waren we vergeten dat op zondag de winkels sluiten. Dan maar vegetarisch eten. Opnieuw, want dit overkwam ons ook al op de eerste dag. Ook in Frankrijk is de 15de augustus een feestdag. Het mag nog eens gezegd: onze koks Veronique en Pieter kunnen heel creatief met voedsel omspringen!
[fancy_header type=”style3″ letter_in_animation=”1″]Maandag, 20 augustus[/fancy_header] Het is nog half donker als we onze verwaaide kop uit de kajuit steken en halen opgelucht adem: geen mist zoals een beetje gevreesd en nauwelijks wind. We kunnen varen!
Het beloofd een kalme tocht te worden en deze keer is het dat ook. Alleen, wat er gisteren teveel was, is er nu te weinig: wind!
Lieven, die er duidelijk niet van houdt om te luilakken op een boot, beslist om onder spinnaker te varen. Alle voorbereidingen worden getroffen maar helemaal op het laatste loopt het mis. De top van het zeil komt los en de spi valt naar beneden. Vermits niemand van ons in de mast wil bengelen, wordt alles weer ingepakt en varen we op motor naar Nieuwpoort. Na enige tijd moeten we heimelijk toegeven dat we eigenlijk het ruige weer van een paar dagen geleden verkiezen. Dat was pas zeilen! Op de Beyan werd de tijd gedood met het spotten van vogels (Jan bleek een ware kenner op dat gebied), het tracken van de Optitus (altijd leuk die moderne speeltjes) en Kristof mocht zelf eens zijn koers plotten en sturen door de nauwe Zuydcoote pas (steeds onder het alziende oog van zijn mentor, die dit jaar maar liefst 5O jaar zeilervaring achter de rug heeft).
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-156.jpg” width=”400″ align=”center” frame=”style3″][image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-170.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Plots toch actie: Lieven duikt bijna in het water om een reddingsboei uit het water te vissen. Onze trofee blijkt een stevig exemplaar te zijn van de Britse oorlogsbodem HMS Diamond.
De Beyan, die iets langer op zeil probeerde te varen, komt deze keer iets later binnen (OPM Kristof: Dat Jan ondertussen van zijn koers afweek omdat hij nog hoopte een Makreel te vissen, speelde ook wel mee. Helaas moet de gespotte school ons net voorbij zijn gezwommen. En ja, Kristof verloor ook wel even het noorden toen een mysterieuze verschijning in de verte opdook).
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-163.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″][image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-162.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”style3″] Eerst iets drinken in het clubhuis maakt de volgende opdracht iets lichter: het schoonmaken van beide boten. Het is al donker als de klus geklaard is. Anik bleek daarbij verborgen talenten te hebben en waagde zich in de mast van de Optitus.
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-181.jpg” height=”600″ align=”center” frame=”style3″] Tijd voor afscheid. Een boeiende en sportieve ervaring rijker! En bijna een week samengeleefd op ongeveer 4 m2. Ze hebben mij niet overboord gegooid. Dus…
[image src=”2018/09/Zeilvakantie_begeleiders-13.jpg” width=”600″ align=”center” frame=”round-img”] Joost Desmet
Bekijk de volledige fotoreeks in het foto-album.
Likes:1